Om een plant optimaal te laten groeien en bloeien, heeft deze de juiste omstandigheden nodig. Vooral de grond is van belang. Als de grond goed is en je de juiste hoeveelheid zon en water hebt, dan gaat alles vanzelf. De natuur volgt haar eigen koers. We hoeven ons er niet mee te bemoeien. De kleine eikel groeit uit tot de majestueuze eik.
Zou dezelfde eik in een woestijn groeien? Zou deze gedijen in een kleine plantenpot? Wat als de grond onvruchtbaar en vervuild is?
Voor mensen geldt eigenlijk hetzelfde. Om ons volledig te laten groeien en bloeien, hebben we de juiste omstandigheden nodig. Zo kun je de samenleving zien als de grond waarin we groeien. Met samenleving bedoel ik onze familie, onze gemeenschappen, onze scholen, onze vrienden, onze overheidsinstellingen, onze wetten, ons werk, onze cultuur… de wereld waarin we leven.
Biedt onze samenleving de optimale omstandigheden voor menselijke groei en ontwikkeling? Krijgt iedereen de juiste voorwaarden geboden om te kunnen floreren? Om te worden wat ze van nature geneigd waren te worden: een kunstenaar, een boer, een verzorger, een entertainer, een denker, een schrijver, een wetenschapper, een moeder, een leraar, een ontdekkingsreiziger?
Of lijkt onze samenleving meer op een industriële boerderij waar voornamelijk enkele gewassen als waardevol worden beschouwd? Waar regenwouden worden gekapt om plaats te maken voor de winstgevende, consumeerbare gewassen. Waar de neiging om kunstenaar, ontdekkingsreiziger of filosoof te worden, wordt onderdrukt ten gunste van iets praktischer… Misschien een accountant of belastingadviseur? Als je dat werkt graag doet, is er natuurlijk niks mis met dit beroep!
Maakt de samenleving het voor iemand gemakkelijk om te ontdekken wat zijn talent is en stelt het hem in staat om dat talent te cultiveren? Is dat wat school doet, of doet ons huidige onderwijssysteem in zekere zin precies het tegenovergestelde? Leert het kinderen zelf vragen te stellen en na te denken of leert het hen feiten uit het hoofd te leren en zich eraan te conformeren?
Denk terug aan toen je nog heel jong was. Wat vond je toen leuk om te doen? Waar was je echt in geïnteresseerd? Had je een natuurlijke neiging ergens naartoe? Was jij een van de gelukkigen en heb je deze interesse altijd je hele leven gevolgd of ben je om een ​​of andere reden gestopt? Wanneer werd het erg belangrijk om 'erbij te horen' en andere mensen te plezieren? Was je ooit in staat om je echte droom te volgen of leek het altijd onrealistisch en onhaalbaar om dat te doen? Is je ooit gevraagd, wanneer je nergens rekening mee hoefde te houden, wat je echt zou willen doen met je leven?
Als de omstandigheden goed waren, als de grond vruchtbaar was... Wat zou je worden?
Comentarios